به نقل از «فرارو»

نادرترین پاسپورت جهان

تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۸۰۴۰۸

فرارو- نظام مستقل مالت (SMOM) که به عنوان شوالیه‌های مالت نیز شناخته می‌شود صرفا یک نظم مذهبی کاتولیک با نزدیک به ۱۰۰۰ سال تاریخ نیست. این سازمان صرفا یک سازمان کمک‌های بشردوستانه با بودجه چند میلیون دلاری نیست که عملیات مختلف برنامه‌های امداد رسانی در بلایای طبیعی را در حدود ۱۲۰ کشور در سراسر جهان انجام می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این نظام هم چنین یک کشور مستقل است با وضعیت ناظر سازمان ملل متحد و قانون اساسی خود، اما به شکلی غیرعادی فاقد هرگونه سرزمینی می‌باشد. مقر حکومت آن در قلب مرکز تاریخی شهر رم واقع شده است.

به گزارش فرارو به نقل از سی ان ان، اگرچه این کشور سرزمینی ندارد، اما طبق قوانین بین‌الملل غالبا یک نهاد مستقل در نظر گرفته می‌شود. شعار آن نظام مستقل "دفاع از ایمان و کمک به فقرا" است که گفته می‌شود دستور حضرت مریم به مسیحیان بوده است. اعضای این نظم شامل حدود ۱۳۵۰۰ شوالیه، زن و روحانی هستند. سی و سه نفر از این افراد "شوالیه‌های مذهبی" عدالت هستند.  تا دهه ۱۹۹۰، بالاترین طبقات عضو از جمله افسران نیاز به اثبات نسب شریف داشتند. اخیرا مسیری برای شوالیه‌ها و دختران از پایین‌ترین طبقه (که نیازی به اثبات نسب اشرافی ندارند) ایجاد شده تا آنان به طور خاص به بالاترین طبقه ارتقا یابند و واجد شرایط برای کسب مناصب عالی شوند.

نقش امروزین آن نظام مستقل مذهبی عمدتا بر ارائه کمک‌های بشر دوستانه و کمک به روابط بشر دوستانه بین المللی متمرکز است، به همین منظور از سال ۱۹۹۴ به عنوان ناظر دائمی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد فعالیت می‌کند. آن نظام سیاسی مستقل حدود ۵۲۰۰۰ پزشک، پرستار، کمکی و پیراپزشک را به کار گرفته است که با کمک ۹۵۰۰۰ داوطلب در بیش از ۱۲۰ کشور به کودکان، بی خانمان ها، معلولان، سالمندان و بیماران لاعلاج، پناهندگان و جذامیان در سراسر جهان بدون تمایز قومی و مذهبی کمک می‌کنند.

نظام مستقل مالت گواهینامه رانندگی صادر می‌کند بدون آن که جاده‌ای برای آن داشته باشد. علاوه بر آن نظم مستقر نامبرده سکه، تمبر پستی و پاسپورت خود را نیز دارد. تا سده شانزدهم میلادی، نظام مستقل مالت زیر نظر گروهی از فئودال‌ها (که کنت نشین مالت نامیده می‌شدند) اداره می‌شد. در سال ۱۵۳۰ میلادی چارلز پنجم فرمانروای امپراتوری مقدس روم در مرکز اروپا جزایر مالت را به فرقه‌ای مسیحی بخشید که خود را شوالیه‌های سنت جان می‌نامیدند.

شوالیه‌ها در حدود سال ۱۰۹۹ میلادی در بیت المقدس به عنوان یک سلسله شوالیه به وجود آمدند و در سال ۱۵۳۰ توسط پادشاه اسپانیا به مجمع الجزایر مالت به عنوان هدیه بخشیده شدند. ناپلئون بناپارت در جریان تهاجم فرانسوی‌ها در سال ۱۷۹۸ شوالیه‌ها را از نظام مستقل مالت بیرون راند و اکثر آنان بالاجبار به رم رفتند. امروزه حدود ۱۰۰ نفر از ۱۳۵۰۰ شوالیه، زن و روحانی که اکنون در سراسر جهان پراکنده شده اند در نظام مستقل مالت زندگی می‌کنند.

اولین پاسپورت‌ها توسط نظام مستقل مالت در دهه ۱۳۰۰ صادر شد، زمانی که دیپلمات‌های آنجا با اسنادی که نقش آن‌ها را به عنوان سفیر تأیید می‌کرد به سایر کشور‌ها سفر کردند. پس از جنگ جهانی دوم، استفاده از گذرنامه دیپلماتیک ویژگی‌های گذرنامه‌های مورد استفاده در کشور‌های دیگر را به خود گرفت. امروزه تنها حدود ۵۰۰ پاسپورت دیپلماتیک در گردش نظام مستقل مالت وجود دارد که آن را به نادرترین گذرنامه در جهان تبدیل می‌کند.

پاسپورت‌های نظام حاکمیتی مالت فقط برای اعضای شورای حاکمیتی (دولت این کشور) و نمایندگان هیئت دیپلماتیک آن نظام (سران و اعضای نمایندگی‌های دیپلماتیک خارج از کشور و همسران و فرزندان شان) صادر می‌شود. نظام مستقل مالت یک نظام کاتولیک است و به قدری منحصر به فرد که پاسپورت آن تنها به چند صد نفر در جهان اعطا می‌شود.

پاسپورت قرمز سیر زرشکی (شاید اشاره‌ای به خون مسیح باشد) برای اعضای شورای حاکمیت و رهبران نمایندگی‌های دیپلماتیک و خانواده‌های  نظام مستقل مالت محفوظ است. آن پاسپورت با حروف طلایی که به نام سازمان به زبان فرانسوی یعنی  Ordre Souverain Militaire de Malte  و یک نشان مزین شده است.

گذرنامه‌های "استاد بزرگان" برای طولانی‌ترین مدت اعتبار دارند، زیرا آنان برای مدت ۱۰ سال انتخاب می‌شوند و می‌توانند دو دوره خدمت کنند و باید تا ۸۵ سالگی بازنشسته شوند. گذرنامه‌های دیگر چهار سال اعتبار دارند و صرفا برای مأموریت‌های دیپلماتیک استفاده می‌شوند. گذرنامه‌ها دارای ۴۴ صفحه هستند که با صلیب مالتی بدون هیاهو یا تصویر یا نقل قول اضافی چاپ شده اند. یکی از دارندگان پاسپورت نظام مستقل مالت می‌گوید: "واکنش افسران گمرک در تایلند به این پاسپورت عجیب بود. آنان احتمالا پیش‌تر چنین چیزی را ندیده اند. یک بار وقتی به فرودگاه بانکوک رسیدم انبوهی از اپراتور‌های کنترل پاسپورت قصد داشتند پاسپورت کمیاب من را ببینند و با آن عکس سلفی بگیرند".

دو سوم اعضای شنگن گذرنامه دیپلماتیک را برسمیت می‌شناسند هم چنین نظام مستقل مالت با بسیاری از کشور‌ها مانند فرانسه، بریتانیا و ایالات متحده همکاری نزدیک دارد. یکی از شهروندان نظام مستقل مالت می‌گوید: "ما تدارکات پزشکی و بشردوستانه سریع را برای قربانیان درگیری یا بلایای طبیعی فراهم می‌کنیم. ما بیمارستانها، آمبولانس ها، مراکز پزشکی، خانه‌های سالمندان و معلولان، مراکز پخت غذا و پست‌های کمک‌های اولیه را اداره می‌کنیم".

در حالی که بعید است در سفر به نظام مستقل مالت با شوالیه‌ای برخورد کنید، اما مکان‌های زیادی در  آنجا وجود دارد که می‌توانید در مورد جنگ و سرنوشت آن نظم داستانی بیش‌تر بدانید. یکی از اولین چیز‌هایی که با رسیدن به جزیره اصلی متوجه آن خواهید شد قلعه عظیم عسلی به رنگ عسل است که از آب‌های نیلگون گراند هاربر بیرون آمده است. سنگر قرون وسطایی با ابهت در آنجا زمانی مقر فرماندهی بود و تنها بنای باقی مانده در آنجاست که هنوز تا حدی به شوالیه‌ها تعلق دارد.

کلیسای کوچک وقف شده در قسمت بالایی قلعه همچنان توسط آن سازمان مراقبت می‌شود. می‌توانید آن قسمت از قلعه را بازدید نمایید تا ببینید استاد بزرگ دو والِت هر روز برای نجات از دست مهاجمان عثمانی در طول محاصره بزرگ ۱۵۶۵ دعا می‌کرد. در داخل دیوار‌های سنگر باستانی مدینا پایتخت قرون وسطایی مالت و یک سایت میراث جهانی یونسکو می‌توانید در نمایش سه بعدی سمعی و بصری شوالیه‌های مالت درباره آن نظام مستقل بیش‌تر بدانید. آن منطقه جایی است که شوالیه‌ها زمانی مهمات را در آن ذخیره می‌کردند و تاریخ شوالیه‌ها را در مالت از جمله زمانی که در سال ۱۵۳۰ توسط پادشاه اسپانیا مجمع الجزایر به آنان هدیه داده شد می‌گوید.

هم چنین می‌توانید مسیر شوالیه‌ها را در کتابخانه مالت دنبال کنید جایی که کاغذ پوستی‌ای که پاپ پاسکال دوم در سال ۱۱۱۳ برای اعطای حق حاکمیت از آن استفاده کرد را در خود جای داده است. مجموعه کتابخانه شامل اسناد اصلی و نسخه‌های خطی نظام مستقل مالت است.

پس از کتابخانه می‌توانید از آن سوی خیابان به سمت کاخ استاد بزرگ که زمانی میزبان شوالیه‌ها بود بروید. پرتره استادان بزرگ را در تالار سفرا از دست ندهید.

نظام مستقل مالت ارتباط جالبی نیز با  "میکل آنجلو مردیسی دا کاراواجو" هنرمند داشت. کاراواجو در ۲۹ مه ۱۶۰۶ با شخصی به نام رانوچیو توماسونی احتمالا به خاطر یک زن درگیر شد و بنابراین یک دوئل ترتیب داده شد و سرانجامِ این دوئل کشته شدن توماسونی به دست کاراواجو بود. از آن پس کاراواجو از طرف پلیس تحت تعقیب بود و برای سرش جایزه تعیین شد. اما طرفداران اش به او کمک کردند تا از رم بگریزد و به ناپل برود. کاراواجو با اینکه در ناپل از موقعیت خوبی برخوردار بود حدود یک سال بعد در سالِ ۱۶۰۸ ناپل را ترک کرد و به مالت رفت.

مالت شهر شوالیه گری بود شهری که کاراواجو می‌توانست اعتبارِ از دست رفتهٔ خود را در آنجا بازیابد و گذشته آلوده خود را نیز پاک کند.  یکی از طرفداران اش او را برای کسب مقام شوالیه به سنت جان معرفی کرد. این مسئله برای او شان و احترام نیز به همراه داشت. به این ترتیب او در ۱۴ ژوئیه ۱۶۰۸ لقب شوالیه عدالت را دریافت کرد و متعهد شد تا در برابر این لطف یک نقاشی برای کلیسای جامع شوالیه‌ها ترسیم کند. او اثری را خلق کرد که بریدنِ سر یوحنا نام داشت. او  نزدیک به یک ماه پس از آن که به‌عنوانِ شوالیه پذیرفته شد به علت توهین به یکی از شوالیه‌ها به زندان افتاد. او توانست از زندان فرار کند و با قایق به ناپل بازگردد.

هنگام بازدید از کلیسای جامع سنت جان که تنها چند بلوک از کاخ استاد بزرگ فاصله دارد توجه داشته باشید که اثر سر بریدن سنت جان را ببینید که بزرگترین و تنها اثر امضا شده شناخته شده از کاراواجو می‌باشد. در ازای نقاشی سر بریدن سنت جان باپتیست به او عضویت اعطا شد. موقعیت اجتماعی او در مالت بالا بود و پاداش او شامل دو برده و یک زنجیر طلا بود. همان گونه که گفته شد همه چیز قرار بود طبق برنامه ریزی پیش رود تا آن که خلق و خوی اش دوباره او را به دردسر انداخت. او با شوالیه دیگری درگیر شد و خود را در زندان دید و سپس آن گونه که ذکر شد مجبور به فرار شده بود.

شما هم چنین می‌توانید در قصری که متعلق به شوالیه‌ها است اقامت داشته باشید. Rosselli AX Privilege یک هتل بوتیک است که در خانه قرن هفدهمی شوالیه مالت دون پیترو روسلی واقع شده است.

اگر خوش شانس باشید و یکی از معدود شوالیه‌های نظام مستقل مالت را ببینید ممکن است بتوانید آنان را از روی لباس‌های سنتی شان که صرفا در مراسم مذهبی می‌پوشند شناسایی کنید. تونیک سیاه با سرآستین‌های سفید دارای صلیب هشت پر مالتی است. یک تزئین اضافی در اطراف گردن نشان دهنده رتبه شوالیه در نظام مالت است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل استاد بزرگ گذرنامه ها شوالیه ها هم چنین آن نظام سنت جان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۸۰۴۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا « راه حل دو کشوری » میان فلسطین و اسرائیل ممکن است؟/ چالش های پیش روی کشور مستقل فلسطین چیست؟

به گزارش جماران، از زمان آغاز جنگ غزه در اکتبر 2023 مسئله ضرورت تشکیل کشور مستقل فلسطین بیش از پیش در محافل سیاسی و البته رسانه ای مطرح شده است. نشریه آنلاین و مکتوب «هیل» که نزدیک به کنگره ایالات متحده محسوب می شود، در تازه ترین نوشتار به چالش های پیش روی راهکار تشکیل دو کشور مستقل اسرائیل و فلسطین پرداخته و می نویسد:

در حال حاضر هر کسی که می‌خواهد در جریان اصلی بحث خاورمیانه در نظر گرفته شود، باید حمایت جدی خود را از «راه‌حل دو کشوری» برای درگیری بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها اعلام کند. راه حل دو کشوری یعنی وجود دولت اسرائیل که در ماه مه 1949 در سازمان ملل پذیرفته شده در کنار یک کشور فلسطین که یک دولت ناظر غیرعضو در سازمان ملل متحد شناخته می شود. اما علامت سوال بزرگ این است: کشور فلسطین چگونه خواهد بود؟

با به راه افتادن موجی از احساس های ضداسرائیلی در سطح بین المللی، حماس هم درباره راه حل دو دولتی موضع گیری کم سابقه ای داشته است.

خلیل الحیه که نماینده شهر غزه در شورای قانونگذاری فلسطینی و یکی از اعضای دفتر سیاسی حماس مستقر در قطر است، در یکی از تازه ترین اظهار نظرها در این باره گفته بود که حماس حاضر است با یک آتش‌بس پنج ساله یا بیشتر با اسرائیل موافقت کند و در صورت ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی، سلاح‌های خود را روی زمین گذاشته و به یک حزب سیاسی تبدیل خواهد شد. او همچنین تاکید کرد که حماس آمادگی دارد به سازمان آزادی‌بخش فلسطین بپیوندد تا یک دولت واحد برای غزه و کرانه باختری تشکیل شود. او در بخش دیگری از این مصاحبه تاکید کرد که «حماس آمادگی دارد حدود کشور فلسطینی را بر اساس قطعنامه‌های بین‌المللی که تاکید دارد باید در امتداد مرزهای پیش از جنگ ۱۹۶۷ تشکیل شود، بپذیرد.»

با این حال، الحیه به طور جداگانه به یک روزنامه عربی مستقر در لندن گفت که هرگونه توافق با اسرائیل صرفاً یک اقدام موقت خواهد بود و بر تعهد به «حق تاریخی بر تمام سرزمین های فلسطینی» تاکید کرد. منظور او از سرزمین تاریخی فلسطین منطقه ای است که شامل کشور کنونی اسرائیل هم می شود.

این چندان تعجب آور نیست: منشور تأسیس حماس در سال 1988، ادعای «هر وجب از فلسطین» را دارد، که آن را به عنوان «سرزمین وقف اسلامی که تا روز قیامت برای نسل‌های مسلمان وقف شده است» توصیف می‌کند.

منشور در سال 2017 به روز شد، اما تجدید نظر این سند در این بخش عمیقاً مبهم ماند و ادبیات آن به گونه ای بود که می توانستیم مفهوم «دولت فلسطین در مرزهای قبل از جنگ شش روزه 1967» را از آن به دست آوریم. اما خالد مشعل، رئیس وقت دفتر سیاسی حماس، در آن زمان به الجزیره گفت: «اصول ملی ما بدون تغییر باقی مانده است. هیچ تناقضی وجود ندارد.»

بنابراین، احتمال دستیابی حماس و دولت اسرائیل به یک درک متقابل قابل درک از «راه حل دو کشور» اندک است. حتی اگر ایده دو کشور را در سناریویی بپذیریم که در آن حماس تمایل خود را برای نابودی کشور اسرائیل رد کند، یک کشور مستقل فلسطینی چگونه خواهد بود؟

اولین مانع بزرگ این است که دو مرکز جمعیت فلسطین، کرانه باختری و نوار غزه، به هم پیوسته نیستند. حتی در باریک ترین حالت، فاصله بین این دو منطقه 25 مایل است، با قلمروی بین آنها که مطلقاً هیچ چشم اندازی برای رها کردن این منطقه توسط اسرائیل وجود ندارد. یک کشور فلسطینی از دو منطقه مجزا تشکیل خواهد شد که بیش از دو میلیون نفر در غزه و نزدیک به سه میلیون نفر در کرانه باختری باشند.

به جز کشورهایی با مناطق بسیار کوچکتر، مانند استان محصور روسیه کالینینگراد، و کشورهای جزیره ای، به سختی می توان به یک کشور موفق و پایدار متشکل از دو نهاد «کمابیش مساوی اما از نظر جغرافیایی مجزا» فکر کرد. از سال 1947 تا 1971، پاکستان شامل سرزمینی بود که ما اکنون به عنوان پاکستان و بنگلادش مدرن می شناسیم (بنگال شرقی 1947-55، پاکستان شرقی 1955-71)، اما این ترتیب کمتر از 25 سال پس از یک جنگ خونین برای استقلال از هم پاشید و میلیون ها غیرنظامی کشته شدند.

در مرحله بعد اگر این گسست جغرافیایی را هم بپذیریم، خود کرانه باختری یک واحد همگن نیست. این منطقه در سال 1967 توسط اسرائیل تصرف شد و دولت فلسطین، در زمان محمود عباس، رئیس جمهور 88 ساله - که اکنون در نوزدهمین سال از دوره چهار ساله ریاست جمهوری خود است - تنها حدود دو سوم کرانه باختری را در اختیار دارد. صدها منطقه انفرادی حدود 400000 نفر از جمعیت را مهاجران یهودی تشکیل می دهند.

واقعیت بی‌رحمانه این است که در هر یک از بخش‌های کشور فعلی فلسطین، حکومت محدودی وجود دارد و در حالی که می‌توان دیدگاه‌های متفاوتی در مورد دلایل آن داشت، هیچ دولت منسجم و یکپارچه‌ای وجود ندارد تا در صورت به رسمیت شناختن بین‌المللی کنترل را به دست بگیرد. حماس از سال 2007 نوار غزه را تحت کنترل دارد، در حالی که فتح، بزرگترین جناح سازمان آزادیبخش فلسطین، در کرانه باختری تسلط دارد و این دو رقیب سرسختی هستند که رابطه پرتنشی را با هم تجربه می کنند.

تعدادی از عوامل پیچیده دیگر نیز وجود دارد. اقتصاد غزه که همیشه درهم و برهم بوده، پس از تهاجم اسرائیل ویران شده است. فساد در هر دو بخش از دولت فلسطین رایج است. نقض حقوق بشر گسترده است. بدهی ملی بیش از 8 میلیارد دلار، حدود یک پنجم تولید ناخالص داخلی وجود دارد. جمعیت «پناهنده» 5.9 میلیون نفری وجود دارد که برخی از آنها در اردن، لبنان و سوریه زندگی می کنند و  تشکیلات خودگردان ملی فلسطین بر حق بازگشت همه آنها تاکید دارد.

حمایت از «راه حل دو دولتی» برای پایان دادن به درگیری بین اسرائیل و فلسطینی ها به عنوان یک شعار خوب است. اما واقعیت این است که این اتفاق نمی تواند به زودی رخ دهد. اجرای این طرح آهسته و پرهزینه خواهد بود و نیاز به سرمایه گذاری خارجی هنگفت دارد و اصلاً مشخص نیست که آیا یک سیاست حتی در درازمدت جواب می دهد یا خیر.

گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد ایالات متحده «امیدوار» است که حماس شرایط جدید آتش‌بس پیشنهادی اسرائیل را بپذیرد، که اولین گام در مسیری طولانی خواهد بود.

ما می توانیم برخی از عناصر ضروری در این مرحله را بپذیریم:

-اسرائیل باید به طور منطقی بتواند احساس کند که امنیت آن تضمین شده است.

-نمایندگان فلسطین باید متقاعد شوند که روندی وجود دارد که می تواند به حاکمیت پایدار فلسطین منجر شود.

-حماس در شکل کنونی اش نمی تواند بخشی از معماری پس از جنگ باشد.

-فلسطینی ها به تعهدات واقعی و جدی سایر کشورهای عربی نیاز خواهند داشت.

-راه حل دو کشوری باید از یک فکر ایده آل گرایانه خارج شده و و الهام بخش روشی عملی برای تغییر وضعیت شود.